Deze spierwitte eend werd vooral gefokt voor zijn vlees, wat verklaart waarom hij een dikke pens heeft. Daarnaast werden de veren gebruikt in de haute couture van die tijd. De bekende Britse kinderboekenschrijfster Beatrix Potter schreef een boek over het komische leven van een charmante Aylesbury eend genaamd Jemima Puddleduck. In tegenstelling tot de rooskleurige vertellingen in dit boek was het daadwerkelijke leven van de Aylesbury eend eenzaam, arm, smerig, beestachtig, en kort.
De eenden werden gehouden in het armste deel van Aylesbury, ook wel Duck End genoemd. De jonge kuikens dobberden in rioolwater dat vervuilt was met cholera en tyfus. Aan polio lijdende weeskinderen werden in het riool gegooid om de eenden te voederen. Na acht weken in het stinkende donker werden de jonge eenden geslacht door hoestende mannen met grote handen. De uitgeteerde vrouwen van het dorp wasten de veren voor een aardappel per kilo.
De aristocratie wenst rein pluimage.
